Wyposażenie i ubiór rycerza wyglądał następująco: rycerz miał 3 konie, konia jucznego na którym znajdował się rynsztunek przydatny do walki, na następnym koniu zwanym rumakiem rycerz uczestniczył w walce, był to specjalnie wytresowany koń który nie bał się głośnych okrzyków podczas bitwy, trzecim koniem był wierzchowcem na którym poruszał się rycerz w drodze na miejsce bitwy. Za nim poruszał się giermek który musiał o to wszystko dbać. Rycerze zawsze kojarzeni są ze zbroją. Pierwszym rodzajem takiej ochrony była zbroja kolcza (zbudowana z zaplecionych kółeczek) następnie wyparła ją zbroja płytowa (zbudowana z metalowych płyt) często także stosowano zbroje płytową nałożoną na kolcza. Jako ochrona służyła także tarcza i hełm. Podczas walki posługiwano się (szarża) długą (ok. 4 m.) kopią służącą tylko do przebijania zbroi. Następnie rycerz wyciągał miecz , topór lub inny przedmiot którym następnie walczył. Przy pasie nosił zawsze mizerykordie, czyli mały niewielki sztylet służący do zadawania śmiertelnych ciosów.